Jak po zdradzie odbudować wiarę w siebie, zamiast wciąż szukać winy w sobie?

Przeczytasz, skąd biorą się myśli, że „za mało się starałaś”, „nie byłaś dość atrakcyjna”, „mogłaś wszystko przewidzieć”. Zobaczysz, jak zdrada dotyka nie tylko relacji, ale też głębokiej, bardzo delikatnej warstwy – Twojego obrazu siebie jako kobiety. Pokażę Ci, w jaki sposób praca z podświadomością, także w hipnoterapii, pomaga zmieniać wewnętrzny dialog z oskarżającego na wspierający. Dzięki temu łatwiej będzie Ci poczuć, że masz prawo wrócić do siebie, niezależnie od tego, co zrobił ktoś obok Ciebie.

Kiedy wszystko obraca się wokół pytania: „Co jest ze mną nie tak?”

Po zdradzie wiele kobiet mówi podobne zdanie: „Gdyby naprawdę mnie kochał, nie zrobiłby tego”. To zdanie bardzo szybko zmienia kierunek i zaczyna brzmieć jak oskarżenie pod Twoim adresem. Zaczynasz analizować każdą scenę z przeszłości. Wracasz pamięcią do dni, kiedy byłaś zmęczona, kiedy nie miałaś siły na rozmowę, kiedy chorowały dzieci, kiedy napięcie w domu rosło. Nagle każdy taki moment staje się dowodem przeciwko Tobie.

Możesz mieć wrażenie, że zdrada jest jak wielka lupa, która powiększa wszystkie Twoje „braki”. Braki w wyglądzie, w cierpliwości, w otwartości, w „byciu idealną partnerką”. Zaczynasz patrzeć na siebie wyłącznie przez pryzmat tego, dlaczego ktoś mógł wybrać inną osobę, inne życie, inną historię. Łatwo wtedy zapomnieć, że to, co się wydarzyło, jest przede wszystkim jego decyzją, a nie obiektywną oceną Twojej wartości.

Ten wewnętrzny dialog rzadko pojawia się znikąd. Często ma korzenie w dawnych doświadczeniach – w dzieciństwie, w pierwszych relacjach, w tym, czego słuchałaś o sobie przez lata. Po zdradzie te stare zdania wracają z ogromną siłą. Hipnoterapia pozwala zobaczyć, skąd one się wzięły i dlaczego dziś są tak przekonujące, choć wcale nie są prawdą o Tobie.

Jak zdrada uderza w Twoją historię o sobie jako kobiecie

Zdrada rzadko dotyka tylko teraźniejszości. Uderza także w Twoją historię o tym, kim jesteś jako kobieta. W tej historii może być miejsce na bycie „tą odpowiedzialną”, „tą, która ogarnia”, „tą, która trzyma rodzinę w całości”. Może też być obraz Ciebie jako partnerki, która „wie, na czym polega związek” i „nie robi problemów”. Kiedy nagle okazuje się, że on zdradził, cała ta opowieść pęka.

Możesz czuć się, jakby ktoś jednym ruchem przekreślił nie tylko małżeństwo, ale wszystkie lata Twoich starań, zaangażowania, wierności. Pojawia się wstyd, że „nie dopilnowałaś”, że „nie zauważyłaś”. Wstyd, że to się stało właśnie w Twojej rodzinie, w Waszym domu, w Waszej historii. Czasem ten wstyd jest tak silny, że najchętniej schowałabyś się przed światem i przed samą sobą.

W pracy terapeutycznej często widać, że to poczucie przegranej miesza się z głęboką lojalnością wobec dawnych wzorców. Jeśli jako dziewczynka nauczyłaś się, że trzeba być dzielną, że nie wolno „robić scen”, że lepiej wziąć winę na siebie niż narazić się na konflikt – po zdradzie te wzorce natychmiast wracają. Zamiast powiedzieć: „To on przekroczył granicę”, zaczynasz automatycznie zastanawiać się, gdzie sama je „źle narysowałaś”.

Odnośnik do tekstu „Jak hipnoterapia po zdradzie może pomóc, kiedy tkwisz w zawieszeniu?”.

Dlaczego tak trudno przestać obwiniać siebie

Mogłoby się wydawać, że skoro rozumiesz, iż zdrada była jego decyzją, wystarczy „zmienić myślenie” i przestać się obwiniać. Gdyby to było takie proste, ten artykuł nie byłby Ci potrzebny. Problem w tym, że poczucie winy po zdradzie nie żyje tylko w głowie. Ono siedzi w ciele, w emocjach, w odruchowych reakcjach.

Kiedy latami uczysz się brać odpowiedzialność za emocje innych, Twoja podświadomość zaczyna działać według prostego schematu: „jeśli coś poszło źle, to na pewno mogłam zrobić coś inaczej”. Nawet jeśli świadomie wiesz, że zdrada jest wyborem dorosłego człowieka, głębsza część Ciebie wciąż szuka błędu po swojej stronie. W ten sposób próbujesz odzyskać kontrolę – bo jeśli to Ty „zawiniłaś”, to teoretycznie mogłabyś też znaleźć sposób, żeby już nigdy do tego nie dopuścić.

Ten mechanizm daje pozorne poczucie wpływu, ale w praktyce tylko pogłębia ból. Zamiast zobaczyć, że spotkało Cię coś bardzo trudnego, zaczynasz traktować siebie jak problem do naprawy. Obniża się poczucie własnej wartości, rośnie napięcie, pojawia się lęk, że w każdej kolejnej relacji zrobisz „coś źle” i historia się powtórzy.

Praca z podświadomością – zmiana wewnętrznego dialogu

Hipnoterapia nie polega na tym, że ktoś „włoży” Ci do głowy nowe przekonania i skasuje stare. To proces, w którym krok po kroku docierasz do głębszych warstw swojej historii. W stanie pogłębionego, bezpiecznego skupienia łatwiej jest dotknąć tych miejsc, gdzie tak naprawdę narodziło się przekonanie, że musisz zasłużyć na miłość, że zawsze „mogłaś bardziej”, że Twoje potrzeby są na końcu kolejki.

W trakcie sesji możesz spotkać się z różnymi wersjami siebie: z młodą dziewczyną, która po raz pierwszy poczuła się odrzucona; z nastolatką, która uwierzyła, że jest „za dużo” albo „za mało”; z dorosłą kobietą, która po cichu godziła się na zbyt wiele, żeby tylko nie zostać sama. Te spotkania nie są wyrokiem. To możliwość, by zrozumieć, skąd wziął się głos, który dziś tak bezlitośnie Cię ocenia.

Kiedy pracujesz z podświadomością, nie odcinasz się od faktów. Zdrada wciąż pozostaje tym, co się wydarzyło. Zmienia się jednak sposób, w jaki mówisz do siebie o tej historii. Zamiast „to wszystko moja wina” pojawia się przestrzeń na zdania: „zrobiłam najlepiej, jak potrafiłam w tamtych warunkach”, „nie muszę być doskonała, żeby zasługiwać na szacunek”, „to, że ktoś mnie zranił, nie odbiera mi wartości”. Te zdania nie są afirmacjami „na siłę”. Są nową, bardziej prawdziwą perspektywą, którą możesz zacząć odczuwać od środka.

Jak może wyglądać odbudowywanie wiary w siebie w hipnoterapii

Proces odbudowy nie dzieje się w jednym momencie. Bardziej przypomina powolne zbieranie porozrzucanych kawałków. Na początku często ważne jest samo uznanie tego, co się w Tobie dzieje: gniewu, żalu, wstydu, poczucia upokorzenia. W hipnoterapii nie trzeba tego „chować pod dywan”, żeby być „grzeczną” albo „rozsądną”. Możesz przyznać przed sobą, jak bardzo to boli.

Kolejny etap to zobaczenie granicy między tym, co było Twoją odpowiedzialnością, a tym, co było jego wyborem. To trudne, bo wiele z nas ma tendencję do brania na siebie wszystkiego. W pracy w stanie pogłębionego skupienia łatwiej jest poczuć w ciele, gdzie naprawdę kończą się Twoje możliwości, a zaczynają decyzje drugiej osoby. To doświadczenie często przynosi ogromną ulgę – nie dlatego, że „zrzucasz winę”, ale dlatego, że przestajesz nosić cudzy ciężar.

Ważnym elementem jest też budowanie nowej, spokojniejszej relacji ze sobą. W hipnoterapii wykorzystuje się wyobraźnię i metafory, dzięki którym możesz poczuć, jak to jest być dla siebie bardziej troskliwą, cierpliwą, wspierającą. Dla wielu kobiet to coś zupełnie nowego. Dotąd potrafiły tak traktować dzieci, przyjaciół, partnera, ale nie siebie.

Z czasem ta wewnętrzna zmiana zaczyna przekładać się na konkretne decyzje. Łatwiej przychodzi stawianie granic, proszenie o to, czego potrzebujesz, rezygnowanie z tłumaczenia się za wszystko. Nie dlatego, że ktoś Ci to kazał, tylko dlatego, że zaczynasz głębiej czuć, iż Twoje uczucia i potrzeby są tak samo ważne jak innych.

„Czy zostać czy odejść po zdradzie? Jak podjąć decyzję w zgodzie ze sobą?”.

Podsumowanie: masz prawo wrócić do siebie

To, że po zdradzie szukasz winy w sobie, nie znaczy, że naprawdę jesteś winna. To znak, że bardzo zależało Ci na tej relacji, że brałaś za nią odpowiedzialność, że nosisz w sobie stare wzorce, które każą Ci być zawsze „tą, która naprawia”. Zdrada jest bolesnym doświadczeniem, ale nie musi być ostatecznym dowodem na to, że coś jest z Tobą nie tak.

Odbudowywanie wiary w siebie to nie jest zadanie na pokaz dla świata. To bardzo osobista droga powrotu do wewnętrznego miejsca, w którym możesz powiedzieć: „to, co się stało, nie definiuje mnie jako kobiety”. Hipnoterapia może być jednym z narzędzi na tej drodze – takim, które sięga głębiej niż codzienne analizy i pozwala dotknąć tego, co najdelikatniejsze, z większą uważnością i troską.

Jeśli czujesz, że ta perspektywa z Tobą rezonuje, możesz potraktować ją jako zaproszenie do przyjrzenia się sobie nie tylko przez pryzmat bólu, ale też możliwości. Możliwości, że po tym wszystkim, co się wydarzyło, nadal masz prawo do szacunku, czułości i bliskości – także tej, którą najpierw dajesz samej sobie.